Zmiana szuflady, czyli o tym jak oswoiłam wielką płytę.

Za chwilę nastąpi wpis z serii myśli poplątane właścicielki bloga ;-) Kto nie lubi, nie czyta, wiadomo :-) Jak stoi w tytule będzie o wielkiej płycie. Pamiętam jak pierwszy raz przyjechałam do tego miasta i zobaczyłam wieżowce z wielkiej płyty. Zastanawiałam się jak można w nich mieszkać, wydawało się nie możliwe czuć się w nich szczęśliwym... Wszystko wydawało się nijakie... Zaszufladkować, poukładać, przemalować ludzi na szaro, chyba taki był plan... Gdy widzę piękny stary dworek w otoczeniu drzew to po wejściu do środka mogę się już tylko rozczarować. Spodziewam się przytulnych wnętrz. Nowy, duży dom - elegancja. Nawet stara kamienica, ze swoją przeszłością ma potencjał już od bramy.

Dziś patrzę na te wielkie płyty i uśmiecham się. One nie są już szare (niektóre rzeczywiście nie są szare, bo są odmalowane). Ta wielka płyta to już nie są anonimowe ściany kolejnych szuflad. To historie ludzi i rodzin. To czekoladowe mieszkanie miłej De z miękkim dywanem i lornetką :-) To tonący w słońcu pomarańczowy pokój drogiej A. To jak z "Alicji w Krainie Czarów". Otwierasz metalowe drzwi i już nie jesteś na ciemnym, wąskim korytarzu. Nagle witają Cię ściany zielone jak trawa i od razu chcesz usiąść. To mieszkania, które potrafią zaczarować nawet szarą rzeczywistość korytarzy. Można do nich trafić po zapachu gotowanej papryki. Nie udało się... ludzie wyszli poza monotonię i szarość wielkiej płyty...

To właśnie powód, dla którego nie było mnie zbyt często. Oswajałam naszą nową szufladę ;-) Pewnie będę dzieliła się nowymi odsłonami naszego M. Jeszcze kilka kartonów, jeszcze słychać echo w pokojach. Dużo pomysłów, za krótki dzień czyli normalnie :-) Wspaniałą perspektywę dało nam 10 piętro i krzesło przy stole w kuchni. Widzimy wtedy niebo... 
 

Na zakończenie, żeby nie było, coś nowego uszytego. W starym mieszkaniu miałam bardzo wysokie stężenie pomysłów na metr kwadratowy. Nie wszystkie mogłam realizować. Dziś jeden z nich - zasłona na kształt rolety rzymskiej. Zawisła w naszym nowym przedpokoju. Wisi sobie od kilku dni i chyba jednak usztywnię ją od dołu listewką (zrobiłam tunelik) żeby rolowała się na prosto.Taki właśnie widok ukazuje się po otwarciu drzwi do naszej krainy... 

- Mamo, a chciałabyś dostać na urodziny liście? (Jot, lat 3,5)

- Bardzo bym chciała! 

.... dostałam....   :-)